Το πλήθος των ανθρώπων στον πλανήτη μας αποτελεί ένα τεράστιο σύνολο, μέσα στο οποίο αισθανόμαστε φοβερά ασήμαντοι. Η ανάγκη μας, σύμφωνα με την κοινωνική μας ορμή, να ξεχωρίσουμε, για να μη νιώθουμε χαμένοι, μας ωθεί στο να ενταχθούμε σε μικρά υποσύνολα. Το πρώτο υποσύνολο είναι δώρο, η πατρίδα μας. Αυτή δεν τη διαλέγουμε, αλλά γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε και φεύγουμε, χωρίς ποτέ να χάνουμε την αίσθηση ότι δεν ανήκουμε σ' αυτό το βασικό υποσύνολο. Δεύτερο υποσύνολο είναι η περιοχή μας, μετά ο νομός, μετά η μεγάλη πόλη, μετά το προάστιο ή το χωριό, μετά η οικογένεια, το σπιτικό μας.
Περιορίζοντας το τεράστιο σύνολο του ανθρώπινου γένους στα μέτρα μας, αναπτύσσουμε τη ζωή μας σε ένα μικρό ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπου χάνουμε την αίσθηση της ασημαντότητας και νιώθουμε ασφάλεια. Η έμφυτη επιθυμία να ξεχωρίσουμε σε κάτι μας στρέφει σταδιακά σε κατευθύνσεις ανάλογες με τις άλλες μας ορμές. Δηλαδή την πνευματική και τη γενετήσια.
Διαλέγουμε δηλαδή την ενασχόληση που μας ικανοποιεί και εντασσόμαστε σε ένα από τα υποσύνολα ανθρώπων με την ίδια ενασχόληση και προσπαθούμε να διακριθούμε για να έχουμε την αίσθηση ότι κάτι ξεχωριστό κάνουμε. Με συνεχείς προσπάθειες βελτιώνουμε την ποιότητα της δουλειάς μας με στόχο μια καλύτερη θέση στον συγκριτικό πίνακα αξιολόγησης. Είναι ο υγιής ανταγωνισμός να ξεχωρίσουμε σε κάτι διαφορετικό εκτός από τις συνηθισμένες ενέργειες επιβίωσης.
Η ενέργεια της ένταξής μας σε υποσύνολα με την ίδια ενασχόληση, περιγράφεται με την ευρύτερα γνωστή έκφραση, «έχω Hobby»...
Μεγάλες τέτοιες κατηγορίες είναι ο αθλητισμός, η θρησκεία, η καλλιτεχνία η πολιτική κ.α. Υποσύνολα ανά κατηγορία υπάρχουν άπειρα.
Όλη αυτή η θυμοσοφία γράφτηκε για να πω ότι εγώ ανήκω στο υποσύνολο αυτών που ασχολούνται με τη φωτογραφία σαν μέσο έκφρασης. Μέσα στο χώρο αυτό νιώθω και χαίρομαι οσάκις μου δίνεται η ευκαιρία να δείξω τη δουλειά μου σε συνδυασμό με την ανταπόκριση που έχει. Νομίζω ότι αυτό είναι επιθυμία όλων των ανθρώπων, που κάτι έχουν να πουν.
Με αυτό το σκεπτικό κάνω εκθέσεις, συμμετέχω σε εκθέσεις, διδάσκω αφιλοκερδώς, και εκδίδω φωτογραφικά λευκώματα. Εκτός από την επιθυμία μου να δείξω τη δουλειά μου, χαίρομαι να επικοινωνώ και να βοηθώ νέους που ξεκινούν τη φωτογραφία.
Οι εκδόσεις φωτογραφικών λευκωμάτων, που ξεκίνησα πριν είκοσι πέντε χρόνια, έγιναν προκειμένου να δείξω τη δουλειά μου και να επικοινωνήσω με αυτούς που είχαν την ίδια ενασχόληση.
Σήμερα η ενέργεια αυτή γίνεται διαδικτυακά και κυρίως από ένα μεγαλύτερο πλήθος ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι έχει αυξηθεί η δυσκολία διάκρισης, επομένως θα δημιουργηθούν νέα υποσύνολα αυτών που ασχολούνται με κάποιο είδος φωτογραφίας.
Εγώ, που λόγω ηλικίας, συνήθισα την «ανάγνωση» στο χαρτί κάνω αυτές τις εκδόσεις με την ίδια επιθυμία που οι νέοι «ανεβάζουν» στο διαδίκτυο τη δουλειά τους.
Στα τελευταία λευκώματα έχω προσθέσει και σχόλια που αναφέρονται στις φωτογραφίες, για ανεξήγητους λόγους. Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι πολύ απλή. Μ' αρέσει.
Τελειώνοντας θέλω να τονίσω πόσο σημαντικό είναι να ασχολείσαι με κάτι που αγαπάς πολύ. Με τη φωτογραφία ταξιδεύω και με τα ταξίδια διπλά. Δηλαδή επιμηκύνεις τη ζωή σου, που είναι τόσο όμορφη.
Φώτης Καζάζης
