Κυκλοφορεί
Το νέο βιβλίο-λεύκωμα του Φώτη Καζάζη, από τις εκδόσεις "ΔΕΣΜΟΣ".
"ΜΑΝΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟΠΟΣ"
Σε εξαιρετική έκδοση και εξαιρετική τιμή, πολυσέλιδο, σε χαρτί velvet των 150 γρ.
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΔΙΓΛΩΣΣΟ στα ελληνικά και ΑΓΓΛΙΚΑ, με 300 φωτογραφίες και κείμενα από όλη τη Μάνη αποτυπώνει μέρος της πλούσιας λαογραφίας της.
New Release
Of the new book of Fotis Kazazis, by DESMOS Publisher.
"MANI ICONOLAOGRAPHY"
A luxurius publish, multipaged, with velvet paper of 150 gr.
Released in two languages, Greek and English, with 300 photographs and text imprints part of the rich laography of Mani.
ΚΑΡΥΟΒΟΥΝΙ: Η ταβέρνα του Δημήτρη μαζεύει το καλοκαίρι πολλούς τουρίστες, που πηγαίνουν όχι μόνο για την ποιότητα των φαγητών αλλά και για την δροσιά του πλάτανου. Το χειμώνα οι μερακλήδες μαζεύονται στο παρακείμενο ελαιοτριβείο με τζάκι για ζεστές βραδιές με τραγούδι.
KARIOVOYNI: Μany tourists are gathered in the tavern of Dimitris in the summer. They go there not only for the quality of the food, but also for the light breeze. In the winter, local “meraklides” are gathered at the nearby olive press by the fireplace for warm nights with songs.
ΟΙΤΥΛΟ: Βράδυ στην πλατεία του χωριού με τσίπουρο και μεζεδάκια.
ITILO: Evening at the square of the village with “tsipouro” and appetizers.
Ο ταξιδιώτης που φτάνει στη Μάνη κουβαλάει στις αποσκευές του όλα όσα έχει ακούσει ή διαβάσει για αυτή την νότια άκρη της ηπειρωτικής Ελλάδας και είναι έτοιμος να τα συναντήσει. Ξέρει πως η Μέσα Μάνη είναι σκληρή και άνυδρη, πέτρα πάνω στην πέτρα, παραδομένη στους αέρηδες και στην αντάρα ενώ στην Έξω Μάνη η θάλασσα ημερεύει και τα κυπαρίσσια, οι ελιές και τα πεύκα γλυκαίνουν τα μάτια. Ξέρει για τους πύργους με τα παράθυρα-πολεμίστρες, για τα άπειρα μικρά εκκλησάκια-κομψοτεχνήματα, για το φως άρχοντα του τόπου, ξέρει και για τους ανθρώπους. Λιγόλογοι, απότομοι, απόλυτοι, φιλόξενοι, αυστηροί, εργατικοί, δημιουργικοί, ατίθασοι, φιλότιμοι... Με τη σημαία της Μάνης στην πόρτα τους και στην ψυχή τους. Και τα μάτια να αστράφτουν όταν λένε “εδώ Τούρκος δεν πάτησε!” Και ξέρει ότι πουθενά στην Ελλάδα δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με το θάνατο και δεν τον υμνούν όσο εδώ. Όλα τα ξέρει ο προετοιμασμένος ταξιδιώτης και ανυπομονεί. Όμως το θαύμα όταν το περιμένεις δεν έρχεται και ο καλός ταξιδιώτης μας λοιδορεί τον τουρισμό που έχει αλλοιώσει τα πάντα, την “πρόοδο” που έχει ερημώσει τον τόπο, την αυθεντικότητα που χάθηκε.
Ίσως να είναι κι έτσι. Ίσως είναι και ο τρόπος που βλέπει κανείς τα πράγματα, αντικατοπτρίζοντας σ΄ αυτά τη δική του ψυχική διάθεση ή τις προσδοκίες του.
Από όλα τα παραπάνω ο Φώτης Καζάζης κρατάει το φως για να μας παρουσιάσει τον τόπο και τους ανθρώπους της Μάνης. Αναδεικνύει τη φωτεινή πλευρά τους, τη μοναδικότητα και την αλήθεια τους. Την ταπεινή ομορφιά τους χωρίς εξωραϊσμούς ή γραφικότητες. Το πείσμα και την κατάφαση στη ζωή.
Τις φωτογραφίες χωρίζει απόσταση σχεδόν σαράντα χρόνων κι όμως ο θεατής δύσκολα το παρατηρεί ή μένει σ’ αυτό. Αυτό που τις ενοποιεί είναι ο τρόπος που ο φωτογράφος έρχεται κοντά στο τόπο και στον άνθρωπο, ίδιος τότε και τώρα. Μένει σταθερά πίσω από το φακό και αφήνει τον τόπο και τα πρόσωπα να φανερώσουν όσα πρέπει. Και το θεατή να συμπληρώσει τα υπόλοιπα.
ΟΥΡΑΝΙΑ ΓΡΑΨΑ
ΡΙΓΚΛΙΑ: Κάτοικος του χωριού με μπαστούνι και ψάθινο καπέλο, που φτιάχνουν οι γυναίκες της περιοχής.
RIGLIA: An inhabitant of the village with a cane and a straw hat, made by local women.
