Submitted by panagiotis on Tue, 02/12/2013 - 15:43
Το πλήθος των ανθρώπων στον πλανήτη μας αποτελεί ένα τεράστιο σύνολο, μέσα στο οποίο αισθανόμαστε φοβερά ασήμαντοι. Η ανάγκη μας, σύμφωνα με την κοινωνική μας ορμή, να ξεχωρίσουμε, για να μη νιώθουμε χαμένοι, μας ωθεί στο να ενταχθούμε σε μικρά υποσύνολα. Το πρώτο υποσύνολο είναι δώρο, η πατρίδα μας. Αυτή δεν τη διαλέγουμε, αλλά γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε και φεύγουμε, χωρίς ποτέ να χάνουμε την αίσθηση ότι δεν ανήκουμε σ' αυτό το βασικό υποσύνολο. Δεύτερο υποσύνολο είναι η περιοχή μας, μετά ο νομός, μετά η μεγάλη πόλη, μετά το προάστιο ή το χωριό, μετά η οικογένεια, το σπιτικό μας.
Περιορίζοντας το τεράστιο σύνολο του ανθρώπινου γένους στα μέτρα μας, αναπτύσσουμε τη ζωή μας σε ένα μικρό ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπου χάνουμε την αίσθηση της ασημαντότητας και νιώθουμε ασφάλεια. Η έμφυτη επιθυμία να ξεχωρίσουμε σε κάτι μας στρέφει σταδιακά σε κατευθύνσεις ανάλογες με τις άλλες μας ορμές. Δηλαδή την πνευματική και τη γενετήσια.
Φώτης Καζάζης
